Boek der Doden
26619
page-template,page-template-full_width,page-template-full_width-php,page,page-id-26619,page-child,parent-pageid-15471,bridge-core-2.6.1,qode-page-transition-enabled,ajax_fade,page_not_loaded,,qode-content-sidebar-responsive,qode-theme-ver-24.6,qode-theme-bridge,transparent_content,disabled_footer_top,qode_header_in_grid,wpb-js-composer js-comp-ver-6.5.0,vc_responsive
 

Boek der Doden

Door de Egyptenaren, “Het boek van de dagelijkse vooruitgang” genoemd.
De Egyptische naam voor dit boek was: rw nw prt m hrw
Rw is het meervoud van r, en betekent ‘mond’. R kan ook verwijzen naar een ding wat is gezegd, zoals een stukje meningsuiting of zoals in dit geval, een rituele bezweringsformule.
Nw is een vorm van n, en betekent ‘van’. Dit “genitief bijvoeglijk naamwoord” is het grammaticaal eens met het voorgaande zelfstandig naamwoord. Nw is dubbel mannelijk/meervoudsvorm.
Prt is een actie-naamwoord afgeleid van het werkwoord PRJ, betekent ‘verrijzen’ of ‘ontstaan’. Het beschrijft het optreden van de opkomende of het ontstaan.
M is een voorzetsel betekenend `in’. Bij het omgaan met “de tijd”, kan het betekenen “gedurende”.
Hrw betekent ‘dag’, ‘overdag’.
Een letterlijke vertaling is dan: ‘uitingen van de opkomst overdag‘.
Een iets lossere vertaling voor de zin zou kunnen zijn: ‘spreuken van het uitgaan overdag‘.

Terwijl dit boek goed bekend is bij de vele huidige fans van de Egyptische oudheid, was het zeker niet het belangrijkste boek aangaande de begrafenis teksten.
In feite zijn de eerste exemplaren van het boek gebruikt door gewone burgers.
Later, kunnen passages uit het Boek der Doden gevonden worden in de voorkamers van sommige Ramessiden tombes.
Het boek is feitelijk een collectie van magische toverspreuken, waarvan vele zijn ontleend aan eerdere sarcofaag en piramide teksten.

Scène uit het Boek der Doden.

Bovenstaand tafereel van de Papyrus van Hunefer (een schriftgeleerde uit Thebe gedurende de 19e dynastie) toont hoe het hart van Hunefer wordt afgewogen tegen de veder der waarheid.
Is het hart lichter dan de veder, dan mag hij door naar het hiernamaals.
Dit soort vignetten vol visuele symboliek waren algemeen gebruikte illustraties in de Egyptische Dodenboeken.

Nog een scène uit het Boek der Doden.

Voorstelling van “de weging van het hart”, scène uit de Papyrus van Ani, CA. 1200 voor Christus.
In 1888 schafte E.A. Wallis Budge (Engels egyptoloog) het papyrus aan voor het British Museum.