Inaros (II), ook bekend als Inarus, was een Egyptische rebellenheerser die de zoon was van een Egyptische prins genaamd Psamtik, vermoedelijk van de oude Saite-lijn en kleinzoon van Psamtik III.
In 460 voor Christus kwam hij in opstand tegen de Perzen met de hulp van zijn Atheense bondgenoten onder admiraal Charitimides en versloeg het Perzische leger onder bevel van satraap Achaemenes.
De Perzen trokken zich terug naar Memphis, maar de Atheners werden uiteindelijk verslagen in 454 voor Christus door het Perzische leger onder leiding van Megabyzus, satraap van Syrië en Artabazus, satraap van Phrygië, na een belegering van twee jaar.
Inaros werd gevangengenomen en weggevoerd naar Susa, waar hij naar verluidt in 454 voor Christus werd gekruisigd.
Hij bekleedde een koningschap over de Libiërs van Mareia (boven Pharos) en het deel van de Nijldelta rond Saïs.
Met hulp van Amyrtaeus, ook van Saïs, die de noordelijke moerassen innam, verdreef Inarus de belastinginners terwijl hij huurlingen verzamelde.
Deze acties veroorzaakten een opstand in Egypte aan het begin van het bewind van koning Artaxerxes I van Perzië, na de moord op koning Xerxes I.
De Atheense bondgenoten van wie hij 100 triers kreeg, stuurden troepen en een leger van meer dan 200 schepen leidde door Charitimides om hem te helpen in 460 voor Christus.
Zijn opstand, hoewel uiteindelijk niet succesvol, heeft een groot stempel gedrukt op de Egyptische geschiedenis.
Herodotus meldt ook dat Inaros meer schade aanrichtte aan de Perzen dan wie dan ook voor hem.
Inaros II wordt in zowel de oude als de moderne literatuur vaak verward met zijn naamgenoot, de Libische prins Inaros I van Athribis, die ongeveer twee eeuwen eerder in opstand kwam tegen de Assyriërs.

Inaros, gegrepen door Artaxerxes.

Inaros en mogelijke Griekse generaals als gevangenen, gegrepen door Artaxerxes I.