Sewahenre Senebmioe is een slecht geattesteerde Egyptische farao tijdens de Tweede Tussenperiode, die vermoedelijk tot de late 13e dynastie behoorde.
Hedendaagse attesten van Senebmioe zijn er maar weinig en ze zijn allemaal afkomstig uit Opper-Egypte.
Darrell Baker en Daphna Ben Tor suggereren dat dit erop kan wijzen dat de 13e dynastie destijds de controle over Neder- en mogelijk Midden-Egypte had verloren.

Een fragment van een kalkstenen stèle ontdekt door G.W. Fraser in 1893 in Gebelein en nu in het British Museum (BM EA 24898) draagt de vermelding “De zoon van Ra, van zijn lichaam, Senebmioe“. De stèle beeldde ooit de koning af die de dubbele kroon droeg en waarschijnlijk een offer bracht, maar het grootste deel van het reliëf is verloren gegaan.
Een attest van Senebmioe werd ontdekt in de dodentempel van Mentoehotep II in Deir el-Bahari, waar de zijkant van een kleine naos is gegraveerd met de titel van de koning.
Een staf met de prenomen van de koning en ingeschreven voor de “Koninklijke zegelmaker, opzichter van moeraslandbewoners Senebni” werd gevonden in een nu verloren gegane tombe in Qurna op de westelijke oever van de Nijl tegenover Karnak.

De Karnak koningslijst inbreng 49, geredigeerd tijdens het bewind van Thoetmosis III, vermeldt zijn prenomen Sewahenre.
Volgens de egyptoloog Jürgen von Beckerath was hij de 41e koning van de 13e dynastie. Als alternatief stelt Darrell Baker voor dat hij misschien de 57e heerser is geweest. Kim Ryholt specificeert vervolgens alleen dat Senebmiu’s korte regeerperiode tussen 1660 voor Christus en 1649 voor Christus dateert.

Inscriptie van Senebmioe uit Deir el-Bahari.

(Auteur: Édouard Naville: The XIth dynasty temple at Deir el-Bahari, PART II, (1907))

Fragment van een kalkstenen stèle van Senebmioe, uit Gebelein

(Tekening door Wallis Budge, 1914, uit Hieroglyphic Texts, V (1914) zie p. 7 en pl. 18)