De naam van de oergod van de Heliopolitaanse kosmogonie kan zowel ‘niet zijn‘ als ‘alles zijn‘ betekenen.
Deze dubbele betekenis werd waarschijnlijk bewust gekozen en wijst op de oorspronkelijke scheppingsituatie die zich in Atoem manifesteerde.
Hij was het die in het oer-water als enige wezen ontstond en die uit zichzelf de elementen van de schepping en de vele vormen van existentie schiep, daarbij werd de ruimte (hemel en aarde) geschapen, de cyclische tijd geactiveerd en de lineaire tijd door het ontstaan van het aardse bestaan en het hiernamaals in beweging gezet.
De mensen en de goden golden als tranen van de god.
In zijn belangrijkste cultusplaats Heliopolis vatte men de antropomorfe Atoem met de koninklijke dubbele kroon ook op als de avondzon (= de in de loop van de dag ‘oud geworden’ zonnegod).
Atoem was tevens de beschermgod van Pithom (Per-Atoem), zoals de naam dus eigenlijk al zegt.
In deze welvarende hoofdstad van nome 8, werd de god Atoem, de scheppergod vereerd. Ten noorden van de stad lag de Grieks-Romeinse stad Heroonpolis, het oude Pi-Kerehet, waar naar het schijnt een relikwie van de huid van Osiris werd bewaard.
Onder afbeelding van Horemheb, laatste farao van de 18de dynastie,
die kruiken met inhoud aanbiedt aan Atoem.
