Met de naam Horus (‘de verre’) werden vele verschillende Konings- en hemelgoden in de gedaante van een valk benoemd.
Men beschouwde de eerste koningen als goddelijke Horus en nam ze op in het kosmische gebeuren.
Binnen de Osiris-mythe, waar Horus als zoon van Isis en Osiris gold, kreeg het koninklijke aspect een extra mythische betekenis.
Daarbij ging het vooral om de strijd tussen structuur en chaos in de schepping.
Horus vertegenwoordigde als rechtmatig opvolger van Osiris, de wereldorde.
Seth stond daarentegen in voor de tomeloze neigingen.
In de Grieks-Romeinse tijd nam Horus alle mythisch-magische aspecten van het koningschap over en verving zo de in werkelijkheid bestaande heersers.
