De naam van deze heerser, smn-kA-ra, is bekend van de Turijnse koningslijst.
Semenkare Nebnuni (ook Nebnun en Nebnennu) is een slecht bevestigde farao van de vroege 13e dynastie tijdens de Tweede Tussenperiode.
Volgens de Egyptologen Darrell Baker en Kim Ryholt was Nebnuni de negende heerser van de 13e dynastie als alternatief zien Jürgen von Beckerath en Detlef Franke hem als de achtste koning van de dynastie.
Nebnun’s naam wordt gegeven in de Turijn canon op kolom 7, regel 11 (Gardiner col. 6, regel 11).
De lengte van het bewind van Nebnun gaat grotendeels verloren in een lacune in de papyrus, met uitzondering van het einde “[…] en 22 dagen”.

De egyptoloog Kim Ryholt schrijft Nebnun een regering toe van twee jaar, van 1785 voor Christus tot 1783 voor Christus.
Als alternatief geven de egyptologen Rolf Krauss, Detlef Franke en Thomas Schneider Nebnun slechts één jaar regering in 1739 v.Chr.

Hoewel er weinig bekend is over Nebnun’s regering, toont het bestaan van zijn stele aan dat heersers van de 13e dynastie in deze periode nog steeds voldoende macht hadden om mijnexpedities in de Sinaï te organiseren voor de levering van bouwmaterialen en de productie van luxe artikelen.
Tot slot wijst Ryholt op het gebrek aan koninklijke connecties tussen Nebnun en zijn voorganger, hij concludeert dus dat Nebnun zich de troon kan hebben toegeëigend.

De enige hedendaagse verklaring van Nebnun is een faience-stèle die de koning toont voor Ptah “ten zuiden van zijn muur”, een memphite-naam van de god en aan de andere kant voor Horus, “Heer van het buitenland”.
De stèle is ook gegraveerd met Nebnun’s nomen en prenomen.
De stèle werd ontdekt in Gebel el-Zeit aan de kust van de Rode Zee in de Sinaï, waar de galena-mijnen lagen.

Nebnun (rechts) offer aan Ptah (links) op een stèle van Gebel el-Zeit.

(Met dank aan auteur Khruner (Wikipedia))